آب باران

آب باران به آب حاصل از ریزش باران گفته می‌شود و احکام فقهی آن در باب طهارت و اطعمه و اشربه آمده است.

آب باران از اقسام آب مطلق است. این آب در حال بارش در حکم آب جاری است از این‌رو در برخورد با نجاست، نجس نمی‌شود، مگر آنکه رنگ، بو یا مزه آن تغییر کند.

احکام

• بنا به روایات نوشیدن آب باران برای تمیزشدن بدن و برطرف‌ کردن بیماری‌ها و نیز باز کردن کام نوزاد با آن در صورت نبودن آب فرات، مستحب است.
• اگر به چیز نجسی که عین نجس در آن نیست یک مرتبه باران ببارد جایی که باران به آن برسد پاک می‌شود و در فرش و لباس و مانند اینها فشار لازم نیست البته باریدن دو سه قطره فایده ندارد، بلکه باید طوری باشد که بگویند باران می‌آید.
• اگر باران به عین نجس ببارد و به جای دیگر ترشح کند، چنانچه عین نجاست همراه آن نباشد و بو یا رنگ یا مزه نجاست نگرفته باشد پاک است.
• اگر بر سقف عمارت یا روی بام عین نجاست باشد، تا وقتی باران به بام می‌بارد آبی که به چیز نجس رسیده و از سقف یا ناودان می‌ریزد پاک است. و بعد از قطع شدن باران اگر معلوم باشد آبی که می‌ریزد به چیز نجس رسیده است، نجس می‌باشد.
• زمین نجسی که باران بر آن ببارد پاک می‌شود و اگر باران بر زمین جاری شود و به جای نجسی که زیر سقف است برسد، آن را نیز پاک می‌کند.
• خاک نجسی که به واسطه باران گِل شود و آب آن را فرا گیرد پاک است. اما اگر فقط رطوبت به آن برسد پاک نمی‌شود.
• هرگاه آب باران در جایی جمع شود اگر چه کمتر از کُر باشد، چنانچه موقعی که باران می‌آید چیز نجسی را در آن بشویند و آب بو یا رنگ یا مزه نجاست نگیرد، آن چیز نجس پاک می‌شود.
• اگر بر فرش پاکی که روی زمین نجس است باران ببارد، و بر زمین نجس جاری شود، فرش نجس نمی‌شود و زمین هم پاک می‌گردد.

پانویس

منابع

• فرهنگ فقه مطابق با مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، ج۱، ص۹۳۹۲.
• نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام فی شرح شرایع الاسلام، تهران، دارالکتب الاسلامیه و المکتبة الاسلامیه، ۱۳۶۲-۱۳۶۹ش.
• کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران٬ دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۷ش.
• بنی‌هاشمی، محمدحسن، توضیح المسائل مراجع، مطابق با فتاوای دوازده نفر از مراجع معظم تقلید، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ۱۳۷۸ش.